Sa
Mundong ating ginagalawan, tayo ay namumuhay sa kasalukuyan sa isang mundo na
puno ng pighati, kahirapan at kawalan ng pag-asa. Araw-araw sa ating kapaligiran maraming mga
bagay at pagkakataon ang nagtutulak sa ating upang mag alala, matakot, masaktan
at mawalan ng pag-asa. Ang takot na
ating dinaranas sa tuwing ang isang tao ay mawawalan ng ikabubuhay dahilan sa
pagsasara ng mga kompanya sa mahabang panahon, sanhi ng global recession, ang
pag-aalala para sa iyong pamilya para sa kinabukasan ay isang larawan ng
katotohanan na tayong lahat ngayon ay nakapaloob sa sistema ng mga negatibong
bagay. Hindi na natin kailangan pang
tanungin ang marami sa atin sa mga bagay na ito sapagkat itoy nkahatag lamang
sa ating harapan. Alam naman natin na
marami sa sitwasyon, dito na lamang sa ating bansa sa bawat pamilya ang
sinuswerte na makakain ng isang beses sa isang araw, swerte sa kadahilanang
malaking bahagdan ng bagay na ito ang hindi na kumakain, magtatrabaho at
magpapakasakit para lamang sa barya na maiuuwi sa kanyang pamilya, samantalang
ang ibang nakatataas na tao sa ating lipunan ay walang kahirap hirap na
nagkakamal ng kasaganaan sa dugo at pawis ng iba, na kung ating tatawagin ay
mga makabagong panahong bampira. Kaya
karamihan sa atin ay walang wala na talagang pag-asa, para ksing wala nang
karapatan mabuhay ang mahihirap at walang pinag-aralan sa ating lipunan eh,
samantalang ang iba na may pinagkatapusan ay sa pagnanakaw din pala babagsak
ang pinag-aralan. Ang ating pong mga
nabanggit na bagay ay hindi na po bago sa ating lahat, ang sakit na ating
dinaranas sanhi ng karamdaman, pag-iisa, pag-aalala, kalungkutan sanhi ng ilang
personal na bagay sa ating mga pamilya ay nagbubunsod sa atin na mawalan ng
pag-asa. Dapat po nating malaman na ang
mga bagay na ito ay hindi isang ordinaryong sitwasyon lamang, sinasabi nila na
ang mga problema na dumarating ay parte na ng buhay ng tao, subalit ang
tanong…paano ka mamumuhay ng normal at nakangiti pa din at puno ng pag-asa
ksabay ng mga negatibong bagay na ito?
You know you should be joyful, but everything seems to be against you,
thus making simple tasks a struggle.
Maraming klase ng alalahanin sa bawat tao, pero iisang emosyon ang
lumalabas. In the bible, David must have
been feeling that way when he wrote Psalm 6.
He felt weak and sickly V.2
Troubled
V.3, forsaken V.4 weary in V.6 and grief stricken in V.7. But he knew what to do when he was down. He looked up and trusted God to take care of him
and to see him through. Kung tayo po ay
titingin sa panginoon at mananatili sa kanya, something good will happen. Wag na natin tignan ang ating mga sarili kung
hindi natin kaya, basta ksama mo ang Diyos walang imposible magagawa mo ang
lahat ng bagay (Philippians 4:13). Sa
susunod na tayo po ay makakaranas ng kawalan ng pag-asa at iba pang alalahanin,
keep our eyes on God, he is sovereign (Psalm 47:8); he loves you and me (I John
4:9-10); He considers you special (Matthew 6:26); and He has a purpose for your
trials (James 1:2-4). Yes life can seem
unbearable at times. But don’t let it keep you down. Meditate on God’s goodness, talk to Him, and
know that He hears you (Psalm 6:9). That
will give you strength to get up when you’re down.
Naalala
kop o yung poster na project ko nung elementary pa ko, nkalagay dun sa poster
ang nkasulat na inspiring words ni Kirk Johnwood Jr. na nagsasabi “How can we
cross the river, how can we walk on land, God is always there to give us a
helping hand. Everything would be fine
just have faith in God (Mark 11:22). Let our Lord Jesus Christ be in the driver
seat of your life, give Him the wheel, trust Him alone, your life now will be
in the right direction, stable and unmovable.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento